Μέρες του καλοκαιριού...

Αυγουστιάτικες Μέρες

Η ζέστη ασφυκτική . Κατακαλόκαιρο 12 Αυγούστου. Στα δελτία ειδήσεων , στο internet

πρώτο θέμα : “Πρωτοφανής καύσωνας, κλιματιζόμενες αίθουσες για ευαίσθητες ομάδες,

προσοχή αν δεν είναι απαραίτητο περιορίστε τις μετακινήσεις .....” και άλλες τέτοιου τύπου

οδηγίες.

Το κλιματιστικό υπολειτουργεί. Μετά βίας ανταποκρίνεται στο έργο του.

Πότε-πότε σταγόνες ιδρώτα σχηματίζονται στο μέτωπό του.

-Καλά εγώ, εσύ πώς έγινε και ξέμεινες στο γραφείο Αυγουστιάτικα; Ρώτησε η Σοφία μπαίνοντας στο γραφείο ,κρατώντας στο ένα χέρι τον freddo και στο άλλο ,το ντοσιέ.

-Έλα ντε ! Και όσο θυμάμαι πέρσυ τέτοια εποχή στο Νυδρί στη Λευκάδα , αξέχαστες δι- ακοπές.

Ο Μιχάλης μεταφέρθηκε νοερά στο νησί. Ήρθαν στο μυαλό του εικόνες ξενοιασιάς και πρώτ' απ' όλα έφερε στο νού του την Έλενα. Αλήθεια, πόσο καιρό είχαν να μιλήσουν;

-To τηλέφωνο δεν το ακούς; τον προσγείωσε η Σοφία.

Στη Ασφαλιστική “SAFE WORLD”, δούλευε στο λογιστήριο. Παραχώρησε την άδειά του γιατί είχε βαρεθεί τις γκρίνιες κάθε χρόνο για τις καίριες μέρες του δεκαπενταύγουστου.

Βγήκε απο το γραφείο κατά τις 4.00.Έρημη ακόμα και η Συγγρού! Η ιδέα μιάς απογευματινής βόλτας δεν ήταν και τόσο κακή. Ασυναίσθητα σχεδόν κατευθύνθηκε προς την παραλιακή. Η οδήγηση, οι μελωδικοί ρυθμοί του ραδιοφώνου , η γοητευτική θέα της θάλασσας τον χαλάρωσαν. Τα χιλιόμετρα κυλούσαν εύκολα χωρίς καν να το καταλάβει.

Η καντίνα στο βάθος τον παρακίνησε για ένα snack γεύμα. Μπροστά του μιά ομάδα νέων περίμενε να παραγγείλει.”Καθαρές ακτές” ήταν το τυπωμένο λογότυπο στις μπλούζες τους.

Αστειευόντουσαν και γελούσαν μεταξύ τους. Παρατηρούσε ένα ένα τα πρόσωπά τους. Πρόσωπα ηλιοκαμένα με το χρώμα της υγείας, φωτεινά, έλαμπαν από τη χαρά της παρέας και την έξαψη της προσφοράς

-'Ελενα! Τι έκπληξη!

Την δική της έκπληξή διαδέχτηκε το ζεστό της χαμόγελο. Ένοιωσε πως κάθε παρεξήγηση που τους χώριζε εξαφανίστηκε στα πρώτα δευτερόλεπτα σαν να μην υπήρξε ποτέ. Η ομάδα χρειαζόταν κι άλλους εθελοντές του εξήγησε και ο Μιχάλης δεν δίστασε να ενταχθεί.

-Απογεύματα και Σαββατοκύριακα μόνο μπορώ!

-Μια χαρά κι εμείς το ίδιο!

Η ομάδα συναντιόταν στον Άλιμο τα απογεύματα κατά τις 4 30 και από εκεί εξορμούσαν στις γύρω παραλίες έως και το Σούνιο εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα κυρίως όμως με όρεξη για δράση. Μόλις έπεφτε το φως κατά το βραδάκι δίνανε το παρόν στη γνωστή καντίνα και η δουλειά έδινε τη θέση της στη ξεκούραση

-Μαυρισμένο και ανανεωμένο σε βλέπω είπε η Σοφία.

-Ναι, καμμιά φορά και οι διακοπές στο γραφείο μπορούν να είναι ξεχωριστές είπε κι ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του!

Ελένη Παπαλάμπρου

εκπαιδευτικός

2019