17 Σεπτεμβρίου 2017

Η Φύση, το εξιλαστήριο θύμα

17/7/2017
Πόσο φυσική είναι μια φυσική καταστροφή. Η κοινωνία και η φύση είναι αλληλένδετες και οι επιπτώσεις της οργής της φύσης στην ζωή μας και στις κοινωνίες μας εξαρτάται από το πόσο ευάλωτοι είμαστε σ’ αυτές. Εξαρτάται από όλους εκείνους τους παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες να υποφέρουμε από μια καταστροφή. Ο πιο εύκολος τρόπος για να σβήσει κανείς τις ανθρώπινες ευθύνες, όπου κι αν υπάρχουν, είναι να ισχυριστεί πως όλα βαίνουν εν τάξει σε μια κοινωνία και έρχεται η Φύση και τα ανατρέπει. Σε μια πυρκαγιά σαν αυτή που ζήσαμε στον Ωρωπό το περασμένο καλοκαίρι ο ανθρώπινος παράγοντας βρίσκεται παντού, όπου κι αν κοιτάξεις. Από την πρώτη σπίθα  μέχρι την αμέλεια δημιουργίας κατάλληλων αντιπυρικών ζωνών (απ’ όποια υπηρεσία ήταν αρμόδια) σ’ ένα απάτητο δάσος που δεν είχε καεί ποτέ ξανά μέχρι τα άκοπα ξερά χόρτα στα οικόπεδα και τον πεπαλαιωμένο στόλο εναέριων μέσων που δεν ανανεώνεται λόγω οικονομικής κρίσης, παντού υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Η Ιστορία και η Γεωγραφία ενός τόπου παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους. Ο σχεδιασμός της δόμησης δίπλα στο δάσος, το είδος των κατοικιών (μόνιμες ή εξοχικές), το είδος των οικονομικών δραστηριοτήτων που αποτελούν την τοπική οικονομία και το βιοτικό επίπεδο. Το ζητούμενο τώρα είναι να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τις κοινωνικές επιπτώσεις της μεγάλης πυρκαγιάς. Να μην υπάρξουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για τον τοπικό τουρισμό, να αποζημιωθούν οι πληγέντες και το κυριότερο να μην υπάρξει συνέχεια με αλυσίδα φυσικών καταστροφών, όπως πλημμύρες. Καταστροφές που θα συμβούν αν δεν υπάρξουν οι κατάλληλες υποδομές, όπως τα αντιπλημμυρικά έργα, που να αποτρέπουν τους νέους κινδύνους που γέννησε η πυρκαγιά. Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, θα ανακαλύψουμε πραγματικά τι σημαίνει να ανήκουμε στους κοινωνικά ευάλωτους στην φύση πολίτες. Την φύση που αποτελεί πάντα το εύκολο θύμα απόδοσης ευθυνών. 
Προηγούμενο
Επόμενο