Ο Βιβλιοθηκονόμος γράφει...
Από την λαϊκή παράδοση μας έρχονται οι διδακτικές ιστορίες με τον Χότζα. Μέσω της οθωμανικής κατάκτησης οι ιστορίες αυτές διεδόθησαν σε όλα τα Βαλκάνια αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής τόσο που σήμερα θεωρείται παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και για αυτόν τον λόγο η UNESCO είχε θεσπίσει το 1996-1997 διεθνές έτος Νασρεντίν Χότζα! Διάλεξα λοιπόν να σας διηγηθώ την παρακάτω ιστορία, η οποία εκτός από αστεία είναι και εξαιρετικά φιλοσοφική θα έλεγα, και με πολύ βαθύ νόημα!
Μια μέρα λοιπόν που λέτε ο Νασρεντίν Χότζας χτύπησε την πόρτα του διπλανού σπιτιού, για να ζητήσει ένα καζάνι. Ο γείτονας του δάνεισε ένα πελωρίων διαστάσεων. Την επόμενη μέρα φωνές και φασαρία ξύπνησαν τον ανύποπτο άνθρωπο. «Τι τρέχει μπρε Χότζα;» τον ρώτησε αγουροξυπνημένος εκείνος καθώς άνοιγε την πόρτα. «Έλα να δείς, το καζάνι σου γέννησε!» του λέει ο Χότζας. «Ορίστε; έκανε ο γείτονας όλο απορία». «Έλα σου λέω, είπε ο Χότζας και τον τράβηξε γρήγορα στο σπίτι του. Επήγανε μέσα στην κουζίνα λοιπόν και το μεγάλο καζάνι κρέμονταν από μια αλυσίδα και ακριβώς από κάτω ήταν ένα μικρό κατσαρολάκι. «Είδες; Πάρτα και τα δύο σου ανήκουνε!». Χωρίς πολλές ερωτήσεις ο αφελής γείτονας πήρε τα δύο σκεύη και δρόμο.Μετά από ένα μήνα ο Χότζας ξαναζήτησε το καζάνι όμως καθώς αργούσε να το επιστρέψει ο γείτονας ανησύχησε και πήγε να το ζητήσει. «Τι έγινε εκείνο το καζάνι μπρε Χότζα;» τον ρώτησε. «Άστα γείτονα το καζάνι σου πέθανε!». «Τι!!! Τι λες μωρέ θες να πιστέψω ότι μπορεί να πεθάνει ένα καζάνι;» «Αφού πίστεψες ότι μπορεί να γεννήσει, έτσι τώρα και να πιστέψεις ότι μπορεί και να πεθάνει. Άντε και ζωή σε λόγου σου» είπε ο Χότζας και του έκλεισε την πόρτα.
Έτσι και σήμερα εμείς οι άνθρωποι τα βλέπουμε όλα όπως μας συμφέρει. Πολλές φορές έχω ακούσει να λέγεται ότι ο καθένας προσεγγίζει τα πράγματα από την δική του οπτική γωνία. Νομίζω ότι δεν είναι απόλυτα σωστός ο ισχυρισμός. Ο καθένας μάλλον προσεγγίζει τα πράγματα από την οπτική γωνία που τον συμφέρει και τον εξυπηρετεί. Γι’αυτό και η σημερινή μας κοινωνία έχει γίνει ζούγκλα, κανένας δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν, άλλα λέμε σήμερα, άλλα λέμε αύριο, και η δικαιολογία πάντοτε προφανής: Μα φυσικά τότε έτσι έλεγα γιατί έτσι με συνέφερε να λέω. Θέμα τιμιότητος, συνέπειας και λόγου τιμής δεν τίθεται ποτέ ως επί το πλείστον.
Οι παλιές αυτές ιστορίες δείχνουν και την ωμή πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης. Τα χρόνια περνάνε, μαζί και οι αιώνες και οι χιλιετίες αλλά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Εξακολουθούμε εν έτει 2023 να βιώνουμε αδικίες πολέμους φτώχειες και τόσα δεινά που παρακολουθούμε κάθε μέρα στα δελτία. Και μάλιστα αντί να γινόμαστε σοφότεροι φαίνεται ότι κάνουμε επίδειξη όλο και μεγαλύτερης ηλιθιότητας όσο περνάνε οι καιροί. Όλα ξεκινάνε από εμάς τους ίδιους. Όπως έγραψε και η αείμνηστη συγγραφέας κυρία Γαλάτεια Σουρέλη «Δεν έχουμε κρίση συστημάτων αλλά κρίση ποιότητας ανθρώπων!».
Έχουμε την καλή τύχη να είμαστε Έλληνες, και στην ιστορία μας έχουμε χιλιάδες ανθρώπους παράδειγμα προς μίμηση. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι την σύγχρονη Ελλάδα έχουμε πλείστους όσους αγωνιστές, ήρωες, Αγίους, οσιομάρτυρες και εθνομάρτυρες. Στο χέρι μας είναι λοιπόν αν θέλουμε να έχουμε ως παράδειγμα τέτοιους φωτεινούς ανθρώπους, η να εμπνεόμαστε από τενεκέδες που ασπάζονται αποκλειστικά την φιλοσοφία «τα καλά και συμφέροντα» με βάση την υπαρξιακή προσέγγιση «ότι φάμε ότι πιούμε αύριο γάρ αποθνήσκωμεν».
Καλό χειμώνα με υγεία, καλή δύναμη σε όλους μας!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
