Ζούμε στην εποχή της απαξίωσης, της αδιαφορίας προς τα κοινά, στην εποχή απολιτικοποίησης. Ζούμε στην εποχή της αποχής από την κάλπη. Και αυτοί που απέχουν είναι κυρίως οι νέοι, η γενιά μου, η γενιά των 17-30.
Τους κατηγορώ; Όχι. Είμαστε εμείς αυτοί που μεγαλώσαμε μέσα στην οικονομική κρίση, που σίγουρα δεν φάγαμε ούτε με χρυσά, ούτε με ασημένια κουτάλια. Είμαστε αυτοί που μόλις πήγαμε να ορθοποδήσουμε, που βγήκαμε από τις σχολές μας γεμάτοι πάθος και όρεξη να μπούμε στον εργασιακό στίβο, μας έπιασε μία άλλη κρίση (ή και πολλές μαζί), η υγειονομική, επ'ονόματι COVID.
Ενός κακού, λένε, μύρια έπονται. Και μάλλον ενόψει μίας κρίσης, πολλές έρχονται. Για πολλά χρόνια δεν ήμασταν η γενιά "Ζ", ή οι νεολαίοι, αλλά ήμασταν η γενιά των 580 ευρώ. Μας χαρακτήριζαν, όχι μόνο με βάση τα χρήματα που πέρναμε, αλλά και με την ανέχεια που βιώναμε. Μέσα, λοιπόν, στις κρίσεις αυτές, βιώνουμε όλοι εμείς και μία πολύ μεγαλύτερη, μία κρίση ταυτότητας. Το "πόσα πτυχία χρειάζεσαι για να δουλέψεις σερβιτόρα" είναι μία φράση που πολλοί από μας την έχουμε νιώσει στο πετσί μας.
Και μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθετεί για την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια, την αστυνομία στις πλατείες μας, έξω από τα σινεμά μας, την υποβάθμιση του πολιτισμού και του θεάτρου, κλείνει τα ιστορικά σινεμά της πόλης μας και ως αντάλλαγμα μας δίνει δωράκια και "passάκια" για να μας χρυσώσει το χάπι.
Αν, λοιπόν, κατανοώ μία φορά την απογοήτευση όλων των νέων συμπολιτών μου, δέκα φορές τώρα θέλω να τους παρακινήσω να προσέλθουν στις κάλπες και να ψηφίσουν με γνώμονα το μέλλον που ξέρουν ότι τους αξίζει. Ότι μας αξίζει. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι το χάπι δεν χρυσώνεται. 'Ηρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και να τους δείξουμε ότι διεκδικούμε πίσω τη ζωή που μας έχουν πάρει.
Όμως το ξέρεις καλά ότι δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε όλοι ίδιοι. Γιατί το αίτημά μας δεν είναι να ζούμε με επιδόματα, το αίτημά μας είναι και θα είναι να ζούμε με αξιοπρέπεια. Δεν διεκδικούμε να μην εργαζόμαστε, διεκδικούμε να εργαζόμαστε στους τομείς ειδικότητάς μας. Και θα τα καταφέρουμε να ζήσουμε όπως ακριβώς ονειρευόμαστε.
Γι αυτά, λοιπόν, αγαπημένη μου φίλη και αγαπημένε μου φίλε, σου ζητώ τώρα πιο πολύ από ποτέ να πάρεις τον καφέ σου το πρωί της Κυριακής και να πας να ψηφίσεις για την Ελλάδα που θέλεις να ζεις. Κι αν σε πείθω, ψήφισε κι εμένα. Έχουμε το πάθος, την όρεξη, το όραμα, τη θέληση, τη γνώση και την εργατκότητα για να οικοδομήσουμε όσα ονειρευομάστε. Τη χώρα που θα έχει τις συνθήκες να κρατάει τα μυαλά τις, και όχι που θα οδηγεί τους φίλους μας στην επιστημονική μετανάστευση.
Μυρτώ Κοροβέση
Δικηγόρος
Υποψήφια Βουλευτής Ανατολικής Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
.jpg)
.jpg)
.jpg)
