H αγαπημένη παραβολή

Ο βιβλιοθηκονόμος γράφει….

Χιλιάδες σελίδες γεμίζουν περί Χριστουγέννων. Σελίδες με φαγητά, δώρα, στολίσματα, συμβουλές και προτροπές, και κάθε είδους φλυαρίες. Όμορφα όλα αυτά αλλά νομίζω ότι οφείλουμε και λίγη προσοχή στην ουσία της εορτής αυτής της χριστιανοσύνης για ένα γεγονός τόσο σημαντικό που σημάδεψε την ανθρώπινη ιστορία. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που καθόρισε τον τρόπο που μετράμε τον χρόνο, σε προ Χριστού και μετά Χριστόν. Έγινε σημείο καθοριστικής σημασίας.

Ξέρετε ο Αίσωπος μου ασκούσε πάντοτε μια πολύ μεγάλη γοητεία, και μάλιστα από μικρό παιδάκι. Οι πανέμορφες διδακτικές ιστορίες με τα ζωάκια που κατέληγαν σε μαθήματα ζωής και σε φιλοσοφικά συμπεράσματα επιβίωσαν αιώνες ολόκληρους και σίγουρα όχι τυχαία. (ο Αίσωπος απεβίωσε το 564 π.Χ). Και αυτό το καταλαβαίνουν πολύ καλά όσοι έχουν μπεί σε τάξη να διδάξουν. Ακόμα και οι καλύτεροι μαθητές μετά από αρκετή ώρα η προσοχή τους επηρεάζεται, τα χέρια στηρίζουν το κεφάλι, το βλέμμα χαμηλώνει. Μέχρι που να ξεκινήσεις να τους λές μια ιστορία. Αμέσως η τάξη ζωντανεύει σαν από θαύμα! Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή όλα τα παιδιά σηκώνουν το κεφάλι, ζωηρεύουν το βλέμμα και περιμένουν την συνέχεια με το ενδιαφέρον ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους!

Γιαυτό και ο Χριστός σαν μέγας Δάσκαλος που ήταν, θέλοντας να μιλήσει στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων δεν παρίστανε τον ρήτορα και τον μεγάλο φιλόσοφο αλλά μιλούσε με ιστορίες! Τις παραβολές! Δεν είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο ο Υιός του Θεού να σκύβει πάνω μας και να μας διδάσκει με τόσο απλό τρόπο; Να το έχουν κατά νού διάφοροι κήρυκες που νομίζουν πως θα μιλήσουν στον λαό περί Θεού με μεγαλοστομίες και πολύπλοκα λεκτικά σχήματα. Είναι απολύτως περιττό!

Διάλεξα την πιο αγαπημένη μου παραβολή από όλες, και ελπίζω να μην βαρεθείτε. Στην Παραβολὴ τῶν μυρίων ταλάντων ένας δοῦλος, (δηλαδὴ ὁ κάθε ἄνθρωπος), χρωστοῦσε στὸ βασιλιά του, δηλαδὴ στὸ Θεό, «μύρια τάλαντα», 10.000 τάλαντα, ἀμύθητο ποσό, ποὺ δηλώνει τὶς πολλές του ἁμαρτίες. Ὁ δοῦλος παρακάλεσε τὸν βασιλιὰ νὰ τοῦ χαρίσει τὸ χρέος· πράγματι ὁ βασιλιὰς τὸν σπλαχνίσθηκε καὶ τοῦ τὸ χάρισε. Ὅμως ὁ δοῦλος ἐκεῖνος δὲν ἔδειξε ἀνάλογη συμπάθεια σὲ σύνδουλό του ποὺ τοῦ χρωστοῦσε 100 δηνάρια, ποσὸ συγκριτικὰ ἀσήμαντο, ἀλλὰ τὸν ἔβαλε στὴ φυλακή. Τότε ὁ βασιλιὰς ὀργίστηκε, ἄλλαξε τὴν ἀπόφασή του καὶ παρέδωσε τὸν ἄσπλαχνο δοῦλο στοὺς βασανιστὲς μέχρι νὰ ξεπληρώσει τὸ χρέος του. (Ματθ.ιη΄ 23-35)

Η παραβολή αυτή εκτός από το δίδαγμα ότι ο Θεός και συγχωρεί (διέγραψε το χρέος), και είναι δίκαιος (τιμώρησε την απληστία του ευεργετημένου δούλου), νομίζω ότι αφορά και κάτι πολύ σημαντικό που αφορά μάλιστα την καθημερινότητά μας. Κάτι που οι Αμερικανοί το περιγράφουν με την φράση “pay it forward”. (=το καλό που σου κάνουν να το προωθήσεις και εσύ σε άλλους που το έχουν ανάγκη). Με αυτόν τον τρόπο σκορπάμε την αγάπη την αδελφοσύνη και την αλληλεγγύη στους ανθρώπους γύρω μας, κάτι πολύ σημαντικό στις δύσκολες και σκληρές μέρες που ζούμε!

Από αυτή εδώ την ταπεινή στήλη στο φιλόξενο τεύχος του Φάρου μας, να ευχηθώ από καρδιάς οι παραβολές και τα διδάγματα του Χριστού να ρίχνουν άσβεστο φώς στην ζωή μας και να μας κάνουν ανθρώπους που σκεφτόμαστε και πράττουμε «κατά Θεόν».

Χρόνια Πολλά, ευτυχισμένα Χριστούγεννα!

Από την έντυπη έκδοση του "Φάρου"