 |
Το τελευταίο χρονικό διάστημα και ειδικά από
τότε που ξεκίνησε η κουβέντα για τα εμβόλια χρησιμοποιώ σε υψηλούς τόνους την
φράση πως πρέπει να βγούμε από τον Μεσαίωνα της εποχής μας. Και συνήθως φίλοι
και μη μου ασκούν κριτική πως δεν γίνεται την ίδια στιγμή που βιώνουμε την 4η
βιομηχανική επανάσταση να μιλάμε και για κοινωνικό Μεσαίωνα.
Κι όμως από την μέρα που η πανδημία μπήκε στη
ζωή μας σε καθημερινό επίπεδο τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της περιόδου του
Μεσαίωνα αρχίζουν και διακρίνονται και στην εποχή μας. Από την φεουδαρχία
και τη θρησκοληψία μέχρι τη συρρίκνωση της της παιδείας και το ανάθεμα
στον πολιτισμό όλα είναι παρόντα στη ζωή μας.
Κάνοντας μόνο μία μικρή αναγωγή των κοινωνικών
χαρακτηριστικών του Μεσαίωνα στο σήμερα είναι εύκολο να σταθούμε στην μείωση
των ατομικών μας ελευθεριών, στην εξυπηρέτηση μεγάλών οικονομικών
συμφερόντων, στις εικόνες από ανθρώπους της εκκλησίας στο συλλαλητήριο κατά των
εμβολιασμών (παρά την αντίθετη στάση που κρατά η ιεραρχία), την άρνηση των
πορισμάτων της επιστημονικής κοινότητας, την μείωση των εισακτέων στα
πανεπιστήμια, η φίμωση του Πολιτισμού.
Τα παραδείγματα αυτά είναι μόνο κάποια απ’
όσα θα μπορούσαμε να σταθούμε για να τεκμηριώσουμε την άποψη πως διανύουμε έναν
νέο Μεσαίωνα. Όμως το να περιγράφεις μία κοινωνική κατάσταση είναι
το πιο εύκολο στο δημόσιο λόγο. Το δύσκολο είναι να πας ένα βήμα
παραπέρα. Διερωτώμαι, λοιπόν τι είναι αυτό που θέλει η κοινωνία από τον
κόσμο της αριστεράς; Μία άποψη, μία γνώμη για ένα γεγονός που
αναδεικνύει πόσο μαύρη είναι η κατάσταση ή μήπως περιμένει
από εμάς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Αριστεροί να
καταθέσουμε στον δημόσιο λόγο ένα όραμα το οποίο θα μας οδηγήσεις μακριά
από τον Μεσαίωνα και θα μας δώσει πορεία για την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό
της εποχής μας;
Θεωρώ πως η ανάδειξη των προβλημάτων, η
περιγραφή μιας κατάστασης δεν είναι αρκετή ώστε να μπορέσει η κοινωνία να
αναθαρρήσει, να πιστέψει ξανά, και να ανασκουμπωθεί για ν’ ανατρέψει την
κατάσταση η οποία δυστυχώς στην πλειοψηφία του κόσμου έχει
παγιωθεί. Για να σπάσεις μία παγιωμένη κατάσταση και να γεννηθεί
ξανά η ελπίδα, η αριστερά και κυρίως ο πιο μαζικός εκφραστής της ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ,
οφείλει να διαμορφώσει ένα νέο συμβόλαιο με την κοινωνία, Ένα
σύγχρονό πολιτικό όραμα που θα αποτελέσει το έναυσμα της ανατροπής του
κοινωνικού Μεσαίωνα που βιώνουμε όλοι μας.
Αιχμή του δόρατος αυτής της προσπάθειας
πρέπει να είναι η νέα γενιά του τόπου μας. Μια γενιά που έχει
δοκιμαστεί με χίλιους διαφορετικούς τρόπους από την εποχή των μνημονίων μέχρι
σήμερα. Μια γενιά με πολλούς εκπροσώπους της να βρίσκονται πλέον στα όρια
της κοινωνικής και οικονομικής τους απομόνωσης. Όποιος καταφέρει να
πλησιάσει τους νέους 25-35 ετών θα νιώσει την κραυγή αγωνίας, που δεν
βγαίνει από το στόμα τους αλλά από το βλέμμα τους, τον καθρέφτη της ψυχής τους,
καθώς εδώ και πάνω από μία δεκαετία ζουν μέσα σε ένα κοινωνικό και
οικονομικό αναβρασμό. Μία γενιά, η γενιά μου, που ζει χειρότερα από
τις προηγούμενες, χωρίς όμως να έχει βιώσει πόλεμο. Μία γενιά χωρίς λάμψη
στα μάτια της και χωρίς ελπίδα στην καρδιά. Ακόμα χειρότερα, η ελπίδα που έφερε η
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διαλύθηκε μέσα σε λίγους μήνες από την κυβέρνηση της
Νέας Δημοκρατίας ξαναβυθίζοντάς τους στο σκοτάδι.
Όταν λοιπόν η νέα γενιά με τις
εφαρμοστέες πολιτικές οδηγείται σε μαρασμό τότε πάντα οδηγούμαστε σ’ έναν
καινούργιο Μεσαίωνα, σε μία εποχή σκοταδισμού η οποία γεννά λαούς εύκολο να
χειραγωγηθούν, γεννά κοινωνίες μαρασμού χωρίς δημοκρατία, χωρίς καμία
παιδαγωγική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη.
Εκείνο που οφείλουμε άμεσα να κάνουμε ως
άνθρωποί της Αριστεράς είναι να διαμορφώσουμε ένα πολιτικό
σχέδιο με τον πολίτη στο επίκεντρο του, με δημοκρατία που δεν θα εκδικείται
τους πολίτες της αλλά θα “Αγαπά και θα Πείθει”, με αναβαθμισμένο κοινωνικό
κράτος, με νέο παραγωγικό μοντέλο πράσινης ανάπτυξης, με παιδεία για όλους και με
σοβαρό σχέδιο αξιοποίησης του Πολιτισμού.
Ένα σχέδιο το οποίο θα δώσει την ώθηση στην Ελληνική Κοινωνία όχι μόνο για να βγει από την κρίση αλλά για να δημιουργήσει τη νέα Αναγέννηση, τον σύγχρονο διαφωτισμό αξιοποιώντας παράλληλα όλες τις δυνατότητες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αυτό το σχέδιο γεννήθηκε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και αυτό το σχέδιο πρέπει ν’ αναπτύξουμε και να παρουσιάσουμε στη γενιά μας και σ’ όλες τις γενιές.
Γιάννης Μπουλέκος
Δικηγόρος - Μέλος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ -
ΠΣ Ανατολικής Αττικής
.jpg)
.jpg)
.jpg)
