«Το ξέρω πως ο καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα
μοναχός στη δόξα, μοναχός στο θάνατο.»
Γιάννης
Ρίτσος. «Η σονάτα του σεληνόφωτος
Που να πάρει και να σηκώσει ζούμε σε μια χώρα που τίποτα δεν έχει λυθεί.
Έτσι σε κάθε αλλαγή υπουργού παιδείας αλλάζει ο νόμος για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, με αλλαγή κάθε κυβέρνησης αλλάζει ο εκλογικός νόμος, κάθε τόσο, εδώ δεν χρειάζεται αλλαγή Υπουργού, αλλάζει το φορολογικό σύστημα, με κάθε αλλαγή υπουργού εσωτερικών αλλάζει και προσαρμόζεται στα μέτρα των κυβερνώντων ο νόμος περί τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αυτή την περίοδο έχει αναρτηθεί στην διαβούλευση ο νέος νόμος περί τοπικής αυτοδιοίκησης ο οποίος εισάγει καινά δαιμόνια στην πολύπαθη εταίρα Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ένα από αυτά είναι στην παράγραφο 4 του άρθρου 2 περί κοινοτήτων. Αντιγράφω επακριβώς :
« 4. Δεν εκλέγονται συμβούλια δημοτικών κοινοτήτων στους δήμους της Περιφέρειας Αττικής, με εξαίρεση τους δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων, στον δήμο Ωρωπού της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής, στους δήμους Μεγαρέων και Μάνδρας – Ειδυλλίας της Περιφερειακής Ενότητας Δυτικής Αττικής».
Ο νομοθέτης λοιπόν με μία κίνηση προσπαθεί να μετατρέψει σε υπερσυγκεντρωτικό σύστημα την τοπική αυτοδιοίκηση.
Καταργεί το αυτί και το στόμα της τοπικής κοινωνίας προς την κεντρική δημαρχιακή αρχή.
Εξαιρεί το κάποιους δήμους και μεταξύ αυτών και το Δήμο Ωρωπού.
Ποιο είναι άραγε το σκεπτικό αυτής της εξαίρεσης;
Γιατί ο Δήμος Ωρωπού να απολαμβάνει αυτής της ιδιαίτερης προνομιακής μεταχείρισης σε σχέση με την πλειονότητα των υπολοίπων Δήμων της Αττικής;
Προφανώς ο νομοθέτης δεν θεωρεί κανέναν δήμαρχο ικανό να διοικήσει έναν τόσο μεγάλο σε έκταση δήμο.
Προφανώς ο νομοθέτης θέλει και την πίττα γεμάτη και τους πολίτες χορτάτους.
Οι γραφειοκράτες για μια φορά ακόμη κάνουν λάθος.
Το πρόβλημα του Δήμου Ωρωπού δεν είναι η μη ικανότητα των αιρετών να διοικήσουν μια τέτοια απλωσιά.
Το πρόβλημα είναι η μη συνοχή των πολιτών με ιστορικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς λόγους.
Γεγονός το οποίο δεν ελήφθη υπόψιν κατά τη γέννηση του «Καλλικράτη» αλλά και του «Κλεισθένη».
Το που ανήκω, με ποιους συνδέομαι, με ποιους νιώθω συμπατριώτης δεν είναι ζήτημα νομοθεσίας, αλλά κοινωνικού DNA.
Αυτό χρειάζεται να το αντιληφθούν οι τεχνοκράτες, οι νομοθέτες και οι πολιτικοί και να προβούν άμεσα σε διόρθωση με δύο βασικά κριτήρια όσον αφορά την απαξίωση των κοινοτήτων να αλλάξουν το σκεπτικό και να καταστήσουν τα τοπικά συμβούλια κύτταρα της τοπικής αυτοδιοίκησης και όσον αφορά το Δήμο Ωρωπού να προχωρήσουν στην δημιουργία ενός νέου δήμου με κοινότητες τις Αφίδνες, το Βαρνάβα ( απόσχιση από το Δήμο Μαραθώνα),το Καπανδρίτι και το Πολυδένδρι.
Σε κάθε άλλη περίπτωση οι προαναφερόμενες κοινότητες θα μετεξελιχθούν στην εγγύτερη « επαρχία» των Αθηνών.
Το κείμενο γράφτηκε ενώ από το CD
ακουγόταν η «Εκδίκηση της γυφτιάς»
Καθ. Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος
Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου
Κοινότητας Αφιδνών
.jpg)
.jpg)
.jpg)
