28 Δεκεμβρίου 2018

Καλό ταξίδι, Βαρδή Βαρδινογιάννη


Ήταν τέλη καλοκαιριού τoυ 2013, ένα ζεστό καλοκαίρι στο σπίτι του στη Ραφήνα, όταν γνώρισα τον Βαρδή Βαρδινογιάννη. Ήταν ένας πραγματικός μαχητής, όχι με την μεταφορική έννοια, στην κυριολεξία μαχητής! Πολέμησε τους Γερμανούς στην Κρήτη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε για τις ιδέες του και το όνειρό του για έναν ιδανικό κόσμο στον εμφύλιο πόλεμο, αντιστάθηκε κατά της Χούντας στην επταετία της δικτατορίας, έμεινε εξόριστος και φυλακισμένος για 13 ολόκληρα χρόνια τίποτα, όμως, δεν τον πτόησε μέχρι το τέλος. Σχεδίαζε, αγωνιζόταν και ονειρευόταν ακόμα τον ιδανικό κόσμο. Πόσο ουτοπικός στόχος είναι να δημιουργηθεί κάποτε μία ιδανική κοινωνία;
 Εκείνο το καλοκαίρι του 2013 ήταν ενθουσιασμένος με την άνοδο της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ. Ήλπιζε πως είχε έρθει η ώρα για τις μεγάλες αλλαγές. Δεν ήταν ένας παραδοσιακός κομμουνιστής αλλά ένας υπέρμαχος της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς. Τα τελευταία χρόνια είχε ξεκινήσει μια σημαντική προσπάθεια για την αξιοποίηση της σημερινής Μακρονήσου ως Διεθνές κέντρο Αμνηστίας. Ήταν ιδρυτής και  Πρόεδρος της "Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974" και του Σωματείου "Μακρόνησος Κατά των Βασανιστηρίων". Στην συνάντησή μας είχαμε κάνει αναφορά και στις Παλιές Φυλακές Ωρωπού, άλλο ένα μνημείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα που όπως και η Μακρόνησος δεν αξιοποιήθηκαν μέχρι σήμερα ώστε να γίνουν σύμβολα ελευθερίας και δημοκρατίας. 
 
Δεν έμαθα ποτέ αν αυτά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ένιωσε προδομένος από την εξέλιξη των γεγονότων και την πορεία της αριστεράς στην Ελλάδα. Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης πάντα πιστός στο όνειρο, με μυαλό που δεν είχε γεράσει ούτε για μία μέρα, έφυγε από τη ζωή στα 97 του χρόνια.
 Έγραφα τότε, λίγες μέρες μετά τη γνωριμία μας στο blog "Ωρωπός Απ... όψεις":

"Αν ένας άνθρωπος που έχει φυλακισθεί και έχει περάσει δεινά για τον αγώνα και τις πολιτικές του θέσεις προτείνει να βάζουμε στην άκρη τους διχασμούς του παρελθόντος, να μην αναζωπυρώνουμε τα παλιά και να αγωνιστούμε ενωμένοι για το σήμερα και το αύριο, τότε πόσες γέφυρες μπορούμε και οφείλουμε να χτίσουμε εμείς τα παιδιά των παιδιών της μεταπολίτευσης;"

 Καλό ταξίδι, Βαρδή Βαρδινογιάννη
Προηγούμενο
Επόμενο