25 Αυγούστου 2018

Αναμνήσεις από τον παλιό Ωρωπό: "Το εστιατόριο του Λιάκουρη"


Ελάτε μαζί μου να θυμηθούμε τα παλιά! 
Εκεί πάνω-κάτω στο 1963, δίπλα στο σημερινό σούπερ μάρκετ «Κρητικός» στον Ωρωπό, έντονη η παρουσία του εστιατορίου του Λιάκουρη. Μπροστά στο μαγαζί τραπέζια και καρέκλες για την πελατεία. Το καλοκαίρι, να σας πω ότι γινόταν χαμός από Αθηναίους. Απέναντι από το μαγαζί και διασχίζοντας κάθετα τον δρόμο  -που τότε ήταν μισός σε πλάτος από τον σημερινό-  έφτανες στην παραλία με τα χοντρά της βότσαλα και τα αμέτρητα κοχύλια. Ακριβώς εκεί, μέσα στη θάλασσα, η εξέδρα όρθια με τα τέσσερα χοντρά της ξύλινα πόδια στηριγμένα στον πάτο γύρω στα τρία μέτρα βάθος, πόδια ηρωικά που βρέχονταν συνεχώς απ΄την αλμύρα ενώ το φθινόπωρο και τον χειμώνα υπέφεραν από τα κύματα που έσκαγαν πάνω τους χωρίς οίκτο. Εξέδρα με γύρω-γύρω ξύλινα κάγκελα  και σκέπαστρο που τα καλοκαιρινά βραδάκια φιλοξενούσε, σαν καλή οικοδέσποινα, καρέκλες και στρωμένα τραπέζια για τους «τολμηρούς» πελάτες του Λιάκουρη που απολάμβαναν το φαγητό τους νοιώθοντας ότι βρίσκονται πάνω σε πλεούμενο σκάφος χωρίς κλυδωνισμούς. Αλήθεια, όταν τα κυματάκια ήταν θυμωμένα με τον άνεμο, έλεγα στον εαυτό μου ότι μπορεί κάποια μέρα η εξέδρα να καταρρεύσει και να καταλήξει ναυάγιο… έτσι, ξαφνικά! Με προκαλούσε, αλλά και τη φοβόμουνα.  «Πάμε στον Λιάκουρη;» Στην κουζίνα που ήταν ανοιχτή στους πελάτες δούλευε ο ίδιος ο Λιάκουρης, η γυναίκα του και οι δύο γιοί τους. Οι κακιές γλώσσες των μεγάλων λέγανε ότι ο ένας, ο ζωηρούλης, ήτανε ‘τεμπελάκος’…  Καθαρό μαγαζί, καλό φαγητό και καλές τιμές. «Πάμε στον Λιάκουρη;»  

 Ένας από τους πελάτες του μαγαζιού ήταν και ο Χαλκιδαίος ηθοποιός, ο μεγάλος  Ορέστης Μακρής. Τον παρατήρησα, τότε, διακριτικά αλλά πολύ καλά. Ήταν ακριβώς όπως τον βλέπουμε και σήμερα στις ελληνικές ταινίες. «Η θεία απ΄το Σικάγο», ας πούμε, και όχι στον αμίμητο ρόλο του μεθύστακα. Ήταν σεμνός, αθόρυβος, ταλέντο δίχως σταριλίκι, ένας από τους πελάτες του μαγαζιού. Έτσι τον αντιμετώπιζε, άλλωστε, και ο τότε κόσμος: xωρίς ενοχλητική περιέργεια.  «Πάμε στον Λιάκουρη για μακαρονάδα;»   Εδώ, στον Ωρωπό, τότε,  γύρω στο 1960 και κάτι … ένας περίπατος ανάμνησης. Που αλλού;   Στο παρελθόν!  Σας ευχαριστώ για την παρέα σας!
Α. Π.

(Από το Τεύχος 11 του Περιοδικού "Ο Φάρος")


Προηγούμενο
Επόμενο