Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...

Αυτό το άρθρο μου ζήτησε να το γράψω ένας γείτονας και συμπολίτης μου ενόψει εκλογών.

Μου έδωσε μάλιστα στοιχεία που με κόπο είχε συγκεντρώσει. Πρόκειται για ιστορίες μαζεμένες μέσα από παλιά περιοδικά και εφημερίδες. Ιστορίες μέσα στο χρόνο που αποδεικνύουν πόσο ίδια είναι τα δεδομένα στη χώρα μας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα: Χρεοκοπία, ξένες δυνάμεις, καιροσκόποι πολιτικοί. Ίδιες ιστορίες σε κάθε εποχή από τον ποιητή Γιώργο Σουρή και το ποίημα «Έλληνες» μέχρι την κωμωδία του Ψαθά «Ξυπνά Βασίλη» στον Χάρρυ Κλυνν και την «Αλλαγή και Πάσης Ελλάδος έως τον αείμνηστο δημοσιογράφο Νίκο Επιτροπάκη και την καυστική του πολιτική αρθρογραφία. Λαός που άγεται και φέρεται από διοικήσεις και αντιπολιτεύσεις που αλλάζουν ρόλους σαν τα πουκάμισα λέγοντας τις ίδιες ιστορίες κάθε φορά. Έναν χρόνο πριν την κατάλυση της Δημοκρατίας από τη χούντα ο Βασίλης Αυλωνίτης στο θέατρο «Ακροπόλ» τραγουδούσε:

Πότε με Κώτσο πότε με Γιώργη πότε μ΄Ηλία, μας έχει φάει μες στην Ελλάδα η υπνηλία.

Ο Βασίλης Αυλωνίτης εμφανίζεται στη σκηνή καθώς γύρω του κουδουνίζουν τα ξυπνητήρια… «Πότε με Κώτσο ποτέ με Γιώργη πότε μ’ Ηλία μας έχει φάει μες στην Ελλάδα η υπνηλία και ο Ρωμιός μας, ο εξυπνάκιας και πάντα βλάκας κοιμάται χρόνια με τα τσαρούχια και άνευ σωβράκας. Οι αρχηγοί μας με τα μεγάλα μας τα κεφάλια με υποσχέσεις, Πασιφλορίνες και Λούμινάλια μας υπνωτίζουν, πιάνουν τα πόστα κάνουν την πάπια και τρώμε χάπια- και εγώ το χάπι… και εσείς τα χάπια! Ξύπνα Βασίλη ξυπνά εγκαίρως, σε θέλω ξύπνιο πριν σε τσακώσουν και σου τη φέρουν ξανά στον ύπνο»

Ο Γιώργος Σουρής πριν από περίπου έναν αιώνα περίπου έγραφε:

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Αλλά και ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν το 1983 έλεγε: «Σε είκοσι - τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει θα υπάρχει όμως μία Ελλάδα πτωχευμένη και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης» Ο Νίκος Επιτροπάκης, το 1985, έγραφε το άρθρο «Δύσκολοι Καιροί»:

«Από τότε που η Ελλάδα έγινε ελεύθερο κράτος ακούμε τους πολιτικούς να μας λένε -Οι καιροί είναι δύσκολοι χρειάζεται λιτότητα και περισυλλογή για να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση

-Και τι θα κάνουμε;

-Θα εξαγγέλλουμε μέτρα… Τα μέτρα εξαγγέλλονται και είναι συνήθως τα ίδια:

-Αύξηση στις τιμές των τσιγάρων, του ψωμιού, των φαγώσιμων, των μη φαγώσιμων, των υγρών και στερεών καυσίμων και έπεται συνέχεια.

-Με τα μέτρα που πήραμε θα μειωθεί ο πληθωρισμός, θα σημειωθεί οικονομική ανάκαμψη, θα φάμε με χρυσά κουτάλια.

Δένουμε την πετσέτα στο λαιμό μας, πιάνουμε το πιρούνι και περιμένουμε:

- Υπομονή…

Στο μεταξύ η εκάστοτε αντιπολίτευση ωρύεται… Μετά αλλάζουν ρόλους. Γίνεται η αντιπολίτευση που τα ήξερε όλα και είχε τις μαγικές συνταγές κυβέρνηση, και η κυβέρνηση αντιπολίτευση και αλλάζουν τροπάριο. Ωστόσο μόλις έρθουν οι εκλογές οι ίδιοι που λέγανε σφίξτε τα ζωνάρια, κάνετε θυσίες, δύσκολοι καιροί, μας δίνουν άλλη εικόνα: Ανορθώσαμε την οικονομία, ανεβάσαμε το κατά κεφαλήν εισόδημα, δώσαμε παροχές. Βεβαίως ο λαός γνωρίζει και όταν έρθουμε πάλι θα κάνουμε αυτό και τούτο και εκείνο… Όποιος και να ‘ρθει τη συνέχεια την ξέρετε… δύσκολοι καιροί… και σφίξτε τα ζωνάρια να έρθουν καλύτερες μέρες. Λάθη οικονομικά οδηγούν σε χειρότερες μέρες σε καταστροφή. Περιμένουμε τις καλύτερες μέρες από τότε που γίναμε ελεύθερο κράτος και τίποτα. Περιμένουμε την καταστροφή και τίποτα.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι σαν να περιμένουμε στη θάλασσα να περάσει το τελευταίο κύμα.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει όσο και αν το προσπαθούν οι Έλληνες.»

Για την ιδέα του άρθρου και τα παραπάνω αποσπάσματα ευχαριστούμε τον κ. Γιώργο Ροφανόπουλο

(Από το Τεύχος 16 του Φάρου)