Ο Βιβλιοθηκονόμος γράφει…
Για μια ακόμα φορά γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα, μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της χριστιανοσύνης αλλά και όλης της ανθρωπότητας. Αν κανείς δεν συμφωνεί μπορεί απλά να κοιτάξει την ανθρώπινη ιστορία η οποία τόσο πολύ σημαδεύτηκε από την έλευση του Χριστού στον κόσμο που κυριολεκτικά χωρίστηκε στα δύο: προ Χριστού και μετά Χριστόν! Θέλοντας, λοιπόν, και η δική μου ασημαντότητα να γράψει δύο λόγια σχετικά με το βαρυσήμαντο αυτό γεγονός, θυμήθηκα ένα περιστατικό από την ζωή του Χριστού που αναφέρεται στις γραφές.
Όπως διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς, ενώ δίδασκε ο Ιησούς, κάποιοι του έφεραν μερικά μικρά παιδιά για να τα ευλογήσει. Οι μαθητές τους μάλωσαν και τα απομάκρυναν. Εκείνος όμως τα κάλεσε κοντά του, τα ευλόγησε και είπε: «Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου και μην τα εμποδίζετε, γιατί η Βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν αυτά. Σας βεβαιώνω ότι όποιος δεν δέχεται τη βασιλεία του Θεού με την απλότητα και την αγαθότητα ενός παιδιού, δεν θα μπει σ’ αυτήν».
Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές και προερχόμενος και από οικογένεια εκπαιδευτικών, ήθελα να παραθέσω κάποιους προβληματισμούς που σχετίζονται με την σημερινή εποχή και τις προκλήσεις που αυτή κομίζει σε σχέση με την προστασία των παιδιών μας, ώστε αυτά να απολαύσουν την παιδική τους ηλικία με ασφάλεια, και να βάλουν τις βάσεις για μια υγιή μετέπειτα ενήλικη ζωή από απόψεως ψυχολογικής και σωματικής.
Ένα γεγονός που προβληματίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό, είναι η έλλειψη κάλυψης των παιδιών από κάθε είδους ερεθίσματα ακατάλληλα για την παιδική ψυχή. Τα όρια ηλικίας που υπάρχουν στις ταινίες, στις σειρές, στα βιβλία, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, είναι κάτι που πολύ σπάνια λαμβάνεται υπόψιν, ενώ η ανεξέλεγκτη και χωρίς περιορισμούς πρόσβαση ανήλικων παιδιών στο διαδίκτυο τα καθιστά απολύτως εκτεθειμένα σε οτιδήποτε μπορεί να πληγώσει και να σημαδέψει την προσωπικότητά τους. Είναι σχεδόν ο κανόνας ότι τα περισσότερα παιδιά έρχονται σε επαφή με υλικό που είναι απαγορευτικό για ανηλίκους, και μάλιστα από πολύ μικρές ηλικίες, ενίοτε και των τάξεων του δημοτικού.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά εργαλεία ηλεκτρονικού περιορισμού για υπολογιστές, κινητά, καλωδιακή τηλεόραση κλπ, όπου κλείνουν την πρόσβαση των παιδιών ανάλογα με την ηλικία τους στο ανάλογο υλικό, αλλά σπανίως γίνεται χρήση τέτοιων μέσων.
Οι περισσότεροι γονείς στην εποχή μας αφενός λείπουν υπερβολικά πολλές ώρες εκτός σπιτιού στην εργασία τους και στις υποχρεώσεις τους, αφετέρου πολλοί εξ’αυτών δεν έχουν είτε την γνώση να χρησιμοποιήσουν τέτοια εργαλεία, είτε δεν το κρίνουν και σκόπιμο υποτιμώντας τον κίνδυνο που μπορεί να αποτελέσει για τα παιδιά τους. Έτσι, λοιπόν, για να γίνουμε πιο παραστατικοί, τα παιδιά μας παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, βλέπουν ταινίες, διαβάζουν, και γενικά έρχονται σε επαφή με υπερβολική βία, σκηνές τρόμου, γενετήσιες πράξεις αλλά και κάθε είδους ανωμαλία που κυκλοφορεί εκεί έξω και που περνάει αφιλτράριστη στις παιδικές ψυχές. Το πόσο επηρεάζεται ο ψυχισμός των παιδιών από όλα τα παραπάνω, το καταθέτουν οι αρμόδιοι.
Μπορείτε να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχοθεραπευτή, οικογενειακό σύμβουλο, να κάνετε μια απλή αναζήτηση στη google, ενίοτε να παρακολουθήσετε και τις ειδήσεις στην τηλεόραση και θα δείτε τα ολέθρια αποτελέσματα μπροστά σας. Και οπωσδήποτε να προσθέσουμε ότι η υπερβολική και χρόνια επαφή με οθόνες στις μικρές ηλικίες, ανεξαρτήτως υλικού, κρίνεται ως υπεύθυνη για μια πλειάδα επιπλέον προβλημάτων όπως αϋπνίες, ελλειμματική προσοχή, εκρήξεις θυμού, και άλλα δυσάρεστα που γνωρίζουν τεράστια έκρηξη τα τελευταία χρόνια!
Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε παραμελήσει την σοβαρότητα της κατάστασης και έχουμε αφήσει τα παιδιά μας απροστάτευτα. Είναι τεράστια η έλλειψη ενημέρωσης που υπάρχει για όλα τα παραπάνω και θα έπρεπε, πιστεύω, να υπάρξει οργανωμένη εκστρατεία πληροφόρησης με κάθε τρόπο ώστε όλοι μας, ανεξαρτήτως θέσεως και οικογενειακής κατάστασης, να κατανοήσουμε ότι το παιδί ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην παιδική του ηλικία, και εμείς ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να τα προστατεύσουμε ώστε να την ζήσουν με τρόπο που να εξασφαλίσει μια βάση για μια υγιή μετέπειτα ενήλικη ζωή!
Ο Χριστός μας, λοιπόν, του οποίου την γέννηση εορτάζουμε,
θεώρησε την απλότητα και την αγαθότητα των παιδιών ως πολύτιμο παράδειγμα για
όλους μας. Νομίζω, επομένως, ότι για κάθε χριστιανό, αλλά και τον οποιονδήποτε
νοήμονα άνθρωπο, η προστασία των παιδικών ψυχών πρέπει να είναι πρώτο και κύριο
μέλημά μας γιατί η σκληρή εποχή μας δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εφησυχασμό.
Το μέλλον κτίζεται τώρα από τις νέες γενιές που θα οδηγήσουν την κοινωνία μας
στο αύριο. Αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες, το νου μας στα παιδιά!
Χρόνια Πολλά!
Από την έντυπη έκδοση του "Φάρου"
