3 Απριλίου 2018

Ο Επιτάφιος…


Λεπτομέρεια από τον πίνακα "Επιτάφιος" (1893) του Θεόδωρου Ράλλη
(Δημοσιεύτηκε στο Τεύχος 10 του "Φάρου")

Μεγάλη Παρασκευή και πριν ξημερώσει με ξύπνησε η μαμά μου.  –Έλα Αθηνά, σήκω, θ αργήσουμε! - Έρχομαι αμέσως, μαμά! είπα αγουροξυπνημένη τρίβοντας με τα χέρια τα μάτια μου. Είμαι χαρούμενη σήμερα αφού είναι η πρώτη φορά που θα βοηθήσω στο στόλισμα του Επιτάφιου. Η μαμά κρατώντας ένα ψάθινο καλάθι γεμάτο φρέσκα λουλούδια άσπρα και κόκκινα πήγαινε μπροστά με γοργό βήμα και γω από πίσω της τραβούσα τη φούστα της για να την προλαβαίνω. Έτρεχα, σχεδόν, μέσα στα σκοτεινά σοκάκια. Ο ήλιος δεν είχε φανεί στην ανατολή και δεν πρόλαβε να φωτίσει το πλακόστρωτο. 
- Μετά τη στροφή, στο βάθος, φτάνουμε Αθηνούλα, άκουσα τη φωνή της μαμάς. Έτσι, βρεθήκαμε στην είσοδο του Άι Γιώργη. Η μαμά με το δεξί της χέρι έκανε το σταυρό της και μου έκανε νόημα να κάνω και εγώ το ίδιο. Πολλές γυναίκες ήταν μαζεμένες στην εκκλησία που ήταν λουσμένη στα φώτα. - Γεια σου Μαρία! Είπαν όλες μαζί στη μαμά.
- Τι ωραία χρώματα που έχουν τα λουλούδια σου! 
- Έλα, μόλις ξεκινήσαμε!
- Και συ, Αθηνούλα, στη δουλειά! Θα γίνεις ο καλύτερος βοηθός μας! Ο Επιτάφιος ήταν μικρός και γυμνός. Μου φάνηκε σαν ένα κουτί ανοιχτό γύρω-γύρω με τέσσερα πόδια. Μου έκανε εντύπωση ότι εκεί ήταν μόνο γυναίκες. Αλήθεια ,οι μπαμπάδες δεν στολίζουν  Επιτάφιο; Μ έβγαλε από τις σκέψεις μου η φωνή της γειτόνισσας, της κυρίας Βαγγελιώς. 
- Αθηνούλα, φέρε μου λίγα-λίγα τα κόκκινα λουλούδια και μόλις τελειώσουν, τα άσπρα. Δεν θυμάμαι πόσες φορές πήγα και ήρθα από το καλάθι στον Επιτάφιο και ανάποδα. Ένοιωθα μια χαρούμενη ζάλη σ αυτήν την ατμόσφαιρα της προσφοράς και της φροντίδας του Χριστούλη. Όλες οι κυρίες καρφίτσωναν τα λουλούδια με μεγάλη γρηγοράδα και αφοσίωση. Κάπου-κάπου σταματούσε κάποια και έλεγε: 
- Γίνεται πολύ ωραίος φέτος ο Επιτάφιος. Τι λέτε και σεις κορίτσια; 
- Ναι, ναι, απαντούσαν οι άλλες με μια φωνή. Εγώ δεν χόρταινα να βλέπω και να θαυμάζω ό,τι γινόταν. Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε, όταν όμως τέλειωσε το στόλισμα,  έξω είχε φωτίσει ο ήλιος. Η μαμά αφού χαιρέτησε τις άλλες κυρίες με πήρε απ το χέρι και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. 
-Τώρα Αθηνούλα στο σπίτι, και θα έρθουμε αργότερα στη λειτουργία και μετά στην περιφορά να συνοδεύσουμε τον Χριστούλη με τις λαμπάδες μας.
                                                                                                                       Α.Π.

Προηγούμενο
Επόμενο